دارو و درمان

برای اینکه واکنش کودک طبیعی باشد والدین باید به گونه ای به او مهر و محبت داشته باشند که جنبه ی افراط و زیاده روی به خود نگیرد. کودک از نرمی و ملاطفت والدین و اطرافیان به خوبی میتواند سوءاستفاده کند. از آنجایی که کودک به موقع میتواند بهترین سوء استفاده کننده باشد پس به خوبی در می یابد از چه طریقی با حرکات و شگردهای خاص تقاضای خود را به کرسی بنشاند.

به ویژه اگر غیر از والدین حامیان دیگری چون پدر یا مادربزرگ و خاله و دایی و... را در کنار خود احساس کند.در این صورت کنترلی بر خواسته هایش ندارد زیرا تصور میکند هر آنچه اراده کند باید مهیا شود. با چنین فرزندانی باید به دور از هر گونه خشونت به گونه ای عمل کنید که کودک عملا یاد بگیرد که هرچه اراده کرد نمیتوان در اختیارش قرار داد بلکه هر آنچه لازم باشد به او خواهند داد.
با این گونه فرزندان گاهی اگر پدران یا مادران سردی و سرسختی روا دارند بسیار به موقع و سازنده خواهد بود به شرط آنکه اگر مادر یا پدر هرکدام از این ابزار استفاده کردند مورد انتقاد دیگری قرار نگیرند.

والدین به این نکته تربیتی توجه خاص مبذول دارند که تربیت فرزندشان به اندازه ی جهانی قیمت و ارزش دارد و اگر به سعادت و خوشبختی او علاقه دارند موارد زیر را حداقل مدنظر داشته باشند:
1-    هیچگاه کودک را در رختخوابتان و در کنارتان برای مدت طولانی نخوابانید.
2-    هیچگاه او را در اتاق خوابتان برای مدت طولانی نگه ندارید.
3-    هیچگاه در حضور او لخت یا نیمه لخت نباشید.
4-    هیچگاه در حضور کودک زناشویی یا عشق بازی نکنید.
5-    هیچگاه در حضور کودک از رفتار همسرتان انتقاد نکنید.
6-    هیچگاه در جلوی چشمان او نزاع فیزیکی نداشته باشید.
7-    هیچگاه در برابر دیدگانش دیگری را مورد ناسزا و انتقاد قرار ندهید.
8-    هیچگاه در حضور کودک از سکس یا فیلمهای خشونت آمیز استفاده نکنید.
9-    هیچگاه جلوی دیدگان زیبایش از زندگی ، فقر ، شکست کاری و... شکایت نکنید.
10-    هیچگاه پدر با دختر و مادر با پسر به حمام یا استخر نروید مگر پدر با پسر و مادر با دختر باشد.

والدین باید توجه داشته باشند تنبیه مختصر و کوتاه که بیشتر جنبه ی حیا یا شرمندگی داشته باشد برای کودکان از یک تا پنج سالگی امری ضروری است. البته به شرط آنکه موجب درد جسمانی یا باد ناسزا نشود.والدین به این نکته ی اساسی توجه داشته باشند که کودکان به سرعت نسبت به تنبیه بدنی یا پرخاشگری بی تفاوت و لجباز می شوند به طوری که بعدا بدون تنبیه بدنی و ناسزا کاری را انجام نمیدهند و همین اطفال در بزرگی بزهکار یا خشن و سرکش میشوند.

بنابراین تنبیه باید آنقدر ظریف و به جا و به موقع و خیلی به ندرت انجام گیرد که موجب شرمندگی کودک گردد و مطلقا اطرافیان از پدر یا مادر و سایر اقوام به حمایت او اقدام نکنند. کودکی که در برابر توبیخ مادر با حمایت پدر رو به رو میشود در انجام آن کار راغب تر میگردد و یکی از عوامل عمده ی عصبانیت و کج خلقی و نق زدن های فرزندان ریشه در این موضوع دارد که پدر یا مادر در برابر گوشزد یا تنبیه یکی از والدین خویشتن داری لازم را به خرج نمیدهد و جانبداری بی موقع موجب گستاخی کودک میشود.

کودکان یک تا پنج ساله در برابر گفتار و کردار والدین از لنز عکاسی قوی و دیافراگمی بسیار حساس استفاده میکنند که به ثانیه ای میتواند عکسهای متعددی از رفتار والدین را در ذهن چاپ کنند. بنابراین والدین باید در رفتارشان کنترل لازم را داشته باشند مثلا در برابر خواسته ی کودک چنانچه قادر به انجام آن نمیباشند محکم و استوار مقاومت کنند و از گریه و ناهنجاریهای او واهمه ای نداشته باشند.

از دادن قول دروغ به او پرهیز کنید زیرا دروغگویی : موجب میشود که اعتماد به نفس کودک ضعیف شده و او نسبت به هرکس اعم از فامیل یا جامعه حس بدبینی داشته باشد و زمینه ی گریز از جامعه و اطرافیان در او رشد پیدا کند.

در مورد خواب کودکان آنها را عادت دهید در ساعات معینی در اتاق خود به دور از شما راحت بخوابند. بنابراین مشاهده ی فیلم های هیجان انگیز برای کودکان یک تا 5 ساله بسیار مضر خواهد بود. متاسفانه عده ای از کودکان خود را به ترس زده و از خوابیدن سر باز میزنند.

والدین هرگز اجازه ندهند که کودکشان در اتاق آنان بخوابد زیرا ترس غریزه ای طبیعی است و از کوچک و بزرگ بدان مبتلا هستند ولی این امر موجب نمیشود که کودک با بهانه و دست آویز ترس اتاق خوابش را ترک کند بلکه او را با روشنایی ملایمی مجبور کنید در اتاقش استراحت کند.

متاسفانه والدین برای اینکه کودک را ساکت نگه دارند او را از عواملی چون دیو،جن، آمپول و... می ترسانند که این کار به هیچ وجه پسندیده نیست. سعی کنید کودکان را در چنین سنینی از صحنه های رعب انگیز از قبیل تصادف اتومبیل ، فیلمهای خیال انگیز ، داستان های پلیسی و جنایی ، اختلاف های خانوادگی ، فوت اقوام ، حیوانات درنده و حشرات ، نزاع و دعواهای والدین ، نشان دادن حشرات موذی و... تا آنجا که امکان دارد دور نگه دارید.

البته کودکان از ورود نوزاد دیگری در خانواده احساس نگرانی می کنند زیرا حس می کنند دارای رقیب شده اند و هر چه سن آنان بیشتر باشد این نگرانی افزایش می یابد. در چنین مواقعی والدین ضمن مراجعه به پزشک سعی کنند به کودک بزرگ تر بیشتر توجه کنند به شرط آنکه موجب افزون خواهی بیشتر او نگردد.

در چنین مواردی از بوسیدن طفل در برابر دیدگان فرزندتان پرهیز کنید و به اقوام توصیه کنید که قبل از بغل کردن طفل به فرزند قبلی توجه داشته باشند. کادویی تهیه کنید و از جانب طفل جدید به فرزندتان اهدا نمایید و وسایل کودک را توسط فرزندتان جمع آوری یا تمیز کرده او را در کارهای طفل به همکاری دعوت کنید.

در برابر نق زدنها و لوس بازیهایش جدی باشید به شرط آنکه احساس نکند که طفل را بیشتر از او دوست دارید بلکه طفل را نیز گاهی با حرکات خاص و کلمات خوشایند مورد خطاب خود قرار دهید تا کودک احساس کند تفاوتی بین آن دو قائل نمی باشید.

منبع: truelifestyle